زمان در نمایش
۱- زمان فیزیکی:زمان فیزیکی عبارت از آن مقدار زمانی است که ما به ساعت خود نگاه می کنیم و مشغول تماشای نمایش می شویم تا آن لحظه که نمایش به پایان می رسد و دوباره به ساعتی که به دست بسته ایم نظری می اندازیم تا ببینیم که چه مدت آنجا نشسته بودیم. ( زمان واقعی )
2- زمان داستانی :عبارت است از کل زمانی که رویداد داستان را در بر می گیرد یعنی به آنچه با نقل خاطره ها و یا د آوری رویداد های گذشته در ذهن ایجاد می گردد و دورنمایی از زمان را در نظر می گشاید تا آدم را به دوردستها ببرد ،و به مبدا آنچه مبنا و منشا این رویداد هاست برساند . یعنی عبارتست از دورترین نقطه ای که داستان اثر دراماتیک ما می تواند از آنجا شروع شده باشد . تا زمانی که رویداد اصلی به وقوع می پیوندد و ماجرا را به پایان می رساند . و این چیزی نیست جز روایت رویدادهای داستان ،یکی پس از دیگری و بر اساس تقدم و تاخر زمان وقوعشان. ( زمانی که داستان در طول آن آغاز شود و به انجام رسد )
3- زمان دراماتیک: عبارت از مقدار زمانی ست که بصورت اجرای اعمالی عینی (دراماتیک) حوادث و رویدادها را در چشم تماشا کنان به جریان می اندازد. طول زمان جاری که از آغاز نمایش تا پایان آن بر قهرمان ها اثر می گذارد و آنها را پیرتر می کند .
نمونه ای از این زمان در نمایشنامه 5ثانیه از زندگی گاندی مشاهده می شود. در این نمایش - طول زمان دراماتیک 5 ثانیه و طول زمان فیزیکی یک ساعت است.
4- زمان روانی :در شاخه های هنرهای نمایش علاوه بر زمان داستانی - دراماتیک و فیزیکی زمان دیگری به نام زمان روانی وجود دارد .
برای شخصی که در شرایط سخت به سر می برد زمان بسیار طولانی جلوه خواهد کرد و به سختی خواهد گذشت حال آنکه برای کسی که شاد است همان زمان سریع تر می گذرد و او اصلا متوجه گذشت زمان نخواهد.
جدایی نادر از سیمین